De taak van de overheid

Dit onderwerp houdt me al jaren bezig: Wat is de taak van de overheid?
In Amerika zijn er mensen, vooral onder de Republikeinen, voor wie de overheid niet klein genoeg kan zijn. Ieder is verantwoordelijk voor zichzelf en God voor ons allen.
Aan de andere kant zijn er de jaren '70 socialisten die een groot deel van de aardgasbaten verkwanseld hebben door de overheid buiten proporties op te blazen door bijvoorbeeld  sociale voorzieningen op te tuigen die ieder menselijk initiatief in de kiem smoorden. Waarom zou je gaan werken als je ook een uitkering kon krijgen?
Ik herinner me nog de BKR, de Beeldende Kunst regeling. Iedereen die de kunstakademie – dat schreef je indertijd met een k – had voltooid kon zijn kunstwerken of wat daar voor doorging, aanbieden en die werden dan door gemeentes aangeschaft en leverden zo de would-be kunstenaar enig inkomen en de kunstuitleen voldoende werken op.
Ook bedrijven hadden gauw in de gaten dat die sociale voorzieningen een prachtige overloop waren waarin overtollige, lastige of echt zieke werknemers gedumpt konden worden.

Goed, de waarheid ligt dus ergens in het midden.
Waarom worden kranten níet van overheidsgeld voorzien en publieke omroepen wèl?
Móet cultuur overleven op overheidsgeld?
Als dat níet hoeft, hoe staat het dan met de wetenschap?

Over die eerste vraag nadenkend kwam ik vanochtend tijdens het ontbijt op de gedachte om alleen nog maar de kritische houding van de media door de overheid te laten fourneren, zeg maar de onderzoeksjournalistiek. Daarvoor mogen die media een percentage van hun omzet budgetteren, waarin door die overheid wordt voorzien.
Want laten we wel wezen, het is toch van de zotte dat er nu overheidsgeld betaald wordt voor voetbalrechten die voor een groot deel naar de bonden en dus naar de grote clubs gaan, die daarmee hun astronomische salarissen kunnen betalen. En minstens zo idioot is het dat het Europese hof heeft bepaald dat FIFA en UEFA de landenwedstrijden niet aan de hoogste bieder mogen verkopen, maar dat dit een cultureel bepaald fenomeen is (of woorden van gelijke strekking) en dat die wedstrijden voor iedereen toegankelijk op de publieke netten te zien moeten zijn.

Later op de ochtend had ik, in lijn met wat ik eerder in De wil van het volk schreef, het idee om het nog verder te versimpelen:
Laat de overheid alle subsidies en verdere support aan private ondernemingen stop zetten. Maar maak een lijst van de ondernemingen waarvan de overheid vindt dat ze goed werk doen, bijvoorbeeld de onderzoeksjournalistiek in de media, van welke aard dan ook. En maak de bijdrage die een burger doet aan één of meer van deze bedrijven, belastingaftrekbaar, zij het tegen een vast tarief van bijv. 30%. Uiteraard moeten de bedrijven zeer transparant deze bijdragen expliciet in hun jaarrekening opnemen en verantwoorden. Ook op lokaal niveau zou dat ingevoerd kunnen worden, zodat gemeentes niet meer voetbalclubs met onevenredig grote bedragen te hulp hoeven schieten.
Op die manier kan de burger aangeven welke fenomenen zij de moeite waard vindt. Als er dan een orkest moet worden opgeheven, dan is dat waarschijnlijk omdat ze onvoldoende draagvlak hebben. En hoeft de overheid geen lastige keuzes meer te maken.

Nou nog de rest van de overheidstaken.