Huizenmarkt

De huizenmarkt, we schrijven 2011, zit op slot zoals dat in de recente geschiedenis nog zelden is voorgekomen.
Banken doen moeilijk over iedere cent hypotheek, waarmee ze starters het vrijwel onmogelijk maken die markt te betreden, verkopers zijn (nog) niet gewend aan de lage(re) huizenprijzen, vragen dus teveel en krijgen daardoor hun huis niet verkocht (om die reden kopen ze ook nog geen nieuw huis) en kopers, tenslotte, wachten, want daarmee kun je geld verdienen!
Een decimering van de overdrachtsbelasting heeft maar even soelaas gegeven en dan nog veel minder dan de makelaars, die in deze deskundig zouden moeten zijn, hadden verwacht.
Eén van de mogelijkheden om in deze situatie wat verlichting te brengen is een match te vinden tussen de starters, of anderen die een huis willen hebben, en de verkopers die hun huis niet kwijt raken en al een nieuw huis gekocht hebben. Er zijn gevallen bekend dat sommigen hun nieuwe huis met verlies moesten verkopen en nu alsnog, of wéér, in hun oude huis zitten.
Als die mensen die, op z'n Amerikaans, tussen " a rock and a hard thing" zitten, nu hun huis kunnen verhuren, uiteraard onder speciale condities, dan is daar de ergste nood gelenigd en kan misschien een "ripple"-effect ontstaan dat de markt weer wat losweekt. 
Condities zouden kunnen zijn dat de huurders het huis in orde houden en minstens één keer per week het open stellen voor bezichtiging. Dat ze huurcontracten van beperkte looptijd hebben, denk aan 3 maanden tot een half jaar, die een maand voor afloop verlengd kunnen worden. Dat de huurders (behoorlijk) minder betalen dan de normale huurprijs vanwege die beperkende voorwaarden. Waardoor ze weer  kunnen sparen zodat de bank makkelijker een (kleinere) hypotheek kan verstrekken.
Het wachten is nu op iemand die een website maakt en die partijen bij elkaar brengt.
In de tussentijd zou de overheid met fiscale maatregelen dit soort constructie kunnen bevorderen, bijvoorbeeld dat de huur slechts voor een deel en gedurende een bepaalde tijd, 1 á 2 jaar, belast wordt als inkomen. Dan maar wat minder hypotheekaftrek.

Openbaarheid van belastingvrijdom

In Italië is een discussie ontstaan of het Vaticaan niet eens belasting zou moeten gaan betalen, bijvoorbeeld (de Italiaanse variant van) onroerend-zaak-belasting.
Ook in NL zijn er allerlei instanties die zijn vrijgesteld van belastingen of accijnzen. Niet alleen de Koningin, daar valt nog iets voor te zeggen, omdat het toch vestzak-broekzak zou zijn, maar ook de KLM die geen btw betaalt over de kerosine, de Hoogovens die nooit btw betaalden over gas, net zo min trouwens als de eigenaren van kassen in het Westland voor de verwarming.
Ook kerkgenootschappen zijn vrijgesteld, in het verleden reden voor een seksclub zich als Satanskerk in te schrijven.

Zou het niet eens tijd worden om duidelijk te maken wie welke belastingvoordelen heeft en vooral waarom? En zou het dan niet navrant zijn te zien dat culturele instellingen voor een hoger btw-tarief worden aangeslagen, terwijl talloze instanties voor het 0-tarief in de boeken staan?
Een mooie website met daarop wie wat bijdraagt aan de schatkist, inclusief de hypotheekrenteaftrek van alle huiseigenaren, lijkt me een eye-opener voor menig Nederlander.

Inteelt

Er zijn mensen die denken dat als hun betovergrootvaders neven waren, zij blij mogen zijn dat ze tien vingers en tenen hebben. Terwijl die (groot)ouders in een dorpje woonden dat toen nauwelijks 1500 inwoners telde. Dus verdeeld over de leeftijdsklassen hadden zij de keuze uit zo'n 20 tot 30 leeftijdsgenoten, dus geen wonder dat ze iemand kozen die enigszins gerelateerd was.

Overigens, maar al te weinigen weten dat het lot van de mensheid ooit aan een dunne draad hing toen er, volgens DNA-onderzoek, slechts een 1500-tal van onze menselijke voorouders in Afrika waren overgebleven van waaruit de mensheid zich verder heeft ontwikkeld. En de groep die uit Afrika de reis naar Europa ondernam,zo'n 70.000 tot 40.000 jaar geleden, heeft waarschijnlijk enkele tientallen individuen geteld en is zeker niet groter geweest dan 150.

En als je even nadenkt dan kun je op (alle tien) je vingers natellen dat het godsonmogelijk is dat van iedereen zijn (1024) voorouders van 10 generaties geleden allemaal verschillend kunnen zijn. Dan zouden er 300 jaar geleden zo'n 7.000.000.000.000 (7 biljoen) mensen geleefd moeten hebben, terwijl dat met 100.000.000 (bijna honderdduizend keer zo weinig) wel ruim bekeken was.

Bij fokkers van dieren wordt een formule gebruikt om de inteeltcoëfficiënt te bepalen, zie onderaan. Daar wordt een coëfficiënt van 6.25% of hoger als riskant gezien, in ieder geval moet je dat zien te voorkomen.
In het geval van die 'verneefde' betovergrootouders is deze coëfficiënt voor het blije achterkleinkind zo'n 0,098%, niet iets om je èrg druk over te maken.
Het zou me niet verwonderen als het gemiddelde in NL hoger ligt.

Website layout

Veel websites worden ontworpen alsof de huidige computerbezitter een jaren ’90 scherm heeft: smal en (vaak) lang. Terwijl de schermen van tegenwoordig vaak veel breder dan hoog zijn, dus zou het aanbeveling verdienen een website als een boek vorm te geven, dat, opengeslagen, vergelijkbare afmetingen heeft als een huidig scherm.

Het scrollen kan dan vervangen worden door (ècht) bladeren, eventueel zelfs zoals reclamefolders als van Kruidvat e.d. doen, met zo'n omgeslagen hoekje links- en rechtsonder als je er met je muis over hoovert.

En tabbladen rechts en links voor de  pagina's waar je naar toe wilt is natuurlijk ook heel vanzelfsprekend. Kortom, waarom is dat nog geen standaard?

En dan graag zwarte letters op witte achtergrond, dat blijkt al eeuwen goed te bevallen. 

Moeders gezegde (4)

Zoals zo vaak schieten de vaste uitspraken van moeder me op de meest bizarre momenten te binnen. 
"Dat kan ik an m'n kíezen niet velen." kwam vandaag binnen, zonder enige aanleiding, waarbij het "kíezen", in het dialect uitgesproken, klinkt met een zeer lange "ie".
Dan kon ze er iets niet bij hebben, of iets (of iemand!) niet uitstaan. Waarbij ze dat ook wel over derden zei.
Binnenkort een jaar overleden, maar talloze keren citeer ik haar nog. Zoals zij háár voorouders - Gardom! - citeerde. Alleen daarom al zoek ik de stamboom - stamBos (met dank aan Joris) -  uit.

Maarten van Rossem

Met plezier lees ik het blad Maarten! ook al realiseer ik me dat het voornamelijk een bron van inkomsten voor betrokkenen is en voor de hoofdpersonen een welkome streling van hun ego's. Maar het lezen van meningen die dicht bij de jouwe zitten is een aangename bezigheid.
Wat ik al eerder bedacht, had ik nu weer, in sterkere mate, toen ik over de onmacht las die de andere partijen, de PvdA voorop, in de greep houdt als het over een weerwoord gaat aan de PVV in het algemeen en Wilders in het bijzonder: Maarten van Rossem zou uitermate geschikt zijn om Wilders adequaat, ook voor de spreekwoordelijke Henk & Ingrid, van repliek te dienen. Daarbij zou het helpen als hij de PvdA zou gaan leiden en laten we eerlijk zijn, slechter dan Cohen kan hij dat niet doen.
Als hij in zijn redactioneel commentaar de leden van de PVV(-fractie) proleten noemt, trekken de intellectuelen, of ieder die zich daar bij schaart, fronsend de wenkbrauwen op, maar voor Jan met de pet zijn dat de versimpelingen die aanspreken, reden waarom Wilders zich daarvan ook bij voorkeur bedient.

Van Rossem zou in zo'n rol een enorme media exposure krijgen waar hij goed mee kan omgaan, altijd wel één of meer oneliners gereed om het journaille aan zich te binden.
Ik voorspel een enorme winst voor de PvdA als hij die partij gaat leiden, te meer omdat de houdbaarheid van Wilders bij de volgende verkiezingen over z'n hoogtepunt blijkt heen te zijn. Zelfs Henk & Ingrid moeten dan ontdekt hebben dat hij hen weinig gebracht heeft waar zij wat aan hebben. En mocht dat niet zo zijn dan is het wel hun hang naar iets nieuws wat hen op Wilders c.s. uitgekeken doet raken.
Alle kans voor een nieuwe populist en dan iemand met gezondere ideeën die de gewone man (en vrouw) de indruk kan geven dat hij er voor doorgeleerd heeft - professor van Rossem - en niet z'n hele leven in de Haagse kaasstolp heeft doorgebracht. Bovendien iemand die een richting kan aangeven waarin Nederland zich zou moeten en kunnen ontwikkelen.

Enige voorwaarde is dat hij als fractieleider in de Tweede Kamer blijft, als premier lijkt hij me niet de meest geschikte, daar moeten betere managers voor te vinden zijn. Tenslotte ging een andere erudiet, Frits Bolkesteijn, hem daarin al voor.
Mijn stem heeft hij in ieder geval.

IKEA voor buiten

Enkele weken geleden was ik op de markt bij mijn vaste dierenkraam waar ik mijn voorraad voer voor de buitenvogels aanvulde. Op mijn vraag kwam de marktkoopman (raar woord ...) met allerlei nestkasten, van boomkruiperhok tot mussenflat, met de mededeling dat hij ging stoppen met die handel (ook zo'n typisch marktwoord). De omloopsnelheid was te gering en het ruimtebeslag, in zijn bus, te groot. Ik had daar voordeel bij want ik kon een mooie deal maken en ging met 4 kasten naar huis.

Thuis gekomen triggerde met name dat tweede argument mij. Waarom dacht ik, bestaan er geen zelfbouwpakketten voor nestkasten? Á la de meubels van Ikea die je ook met alleen zo'n sleuteltje in elkaar schroeft. Toegegeven, zo nu en dan moet je met een groot aantal kleine spijkertjes de achterwand van bijvoorbeeld een billy, inmiddels uitgegroeid tot een productnaam, vastzetten, maar dat is dan ook het enige.
Groot verschil zou zijn dat de nestkasten weerbestendig moeten zijn. Sterker nog, het dakje, bij voorkeur aflopend, moet van een vochtwerende laag voorzien zijn. En de materialen van Ikea zijn daar voorlopig nog niet op berekend.

Gisteren zag ik in een reclamefolder van Intratuin dat die een skelet voor een kweekkasje aanbood, van hardhout. De prijs was er naar, bijna € 2000, maar het idee was goed.
Toen was het nog maar een kleine sprong van de zelfbouw nestkastjes naar de zelfbouw van alles wat mensen aan bouwsels in hun tuin zetten. Blokhutten, kweekkassen, schommels, you name it en het kan middels een bouwpakket in elkaar worden gezet.
Blijft de bescherming tegen de weersinvloeden. Dat  kan door verantwoord hardhout te gebruiken of de gebruiker het regelmatig te laten verven. Ik vermoed dat het eerste duurzamer is.
Benieuwd wanneer Ikea of een ander bedrijf hierin springt.

Niet vergeten

Ik heb een notoir slecht geheugen. Zo weet ik nog (sic!) dat ik van mijn schoolmeester in de vijfde klas van de lagere school te horen kreeg dat het geheugen, net als de rest van je lijf, te trainen was. Je moest dan bijvoorbeeld voor een etalage gaan staan en vervolgens je proberen te herinneren wat daar lag of stond. Dus ik na schooltijd 5 minuten voor Loefs Meubelspeciaalzaak geprobeerd me die etalage in te prenten om die vervolgens te recapituleren. Dat viel nog niet mee, herinner ik me, waarbij ik niet meer weet of dat zó ontmoedigend was dat ik me er verder niet meer aan gewaagd heb. Wèl dat het bij een eenmalige poging gebleven is.
Ook in m'n verdere leven is het onderwerp me blijven trekken en kocht ik oefen- en trainingsboekjes voor mijn geheugen om dat op een hoger peil te brengen. Je moest idiote combinaties maken van woorden die je moest onthouden, dus nooit zal ik het eerste voorbeeld vergeten, waarin je de woorden pistool en room moest onthouden en je werd aangeraden dat te doen door een pistool dat een dot slagroom produceerde te visualiseren. Reden dat dit beeld vervolgens in mijn geheugen geëtst werd.

Eén van de technieken die ik echter nog steeds toepas - als ik dat althans niet vergeet! - is een manier om een bepaald voorwerp aan een bepaalde plaats te verankeren en hoe handig dat kan zijn om iets niet te vergeten.
Stel je gaat boodschappen doen en er moet margarine worden meegenomen. Dat wil je beslist niet vergeten.
Je kunt dan een tot enorme proporties opgezwollen kuipje margarine voorstellen, van het soort dat je altijd meeneemt, dat de deur van de supermarkt verspert als je die wil uitgaan. Als je dat goed levendig doet en je stelt je dat daadwerkelijk voor met zo veel mogelijk details, dan blijkt die deur met die omgeving later, als je hem nadert, het beeld van dat kuipje margarine op te roepen en je kunt alsnog, als dat tenminste nodig is, terug om je omissie te herstellen.
Slimmer is natuurlijk om dat vóór de kassa te doen en het handigst is dat te doen op de plek waar de margarine in de koelkast staat. Dus daar visualiseer je zeer helder dat pompeuze kuipje dat, hoe idioter hoe beter, tegen de deur van de koeling aanbonkt om te worden vrijgelaten.
Uiteraard kan dat niet alleen met de margarine, maar ook met de andere producten en als je een volleerd geheugengymnasiast bent dan heb je je complete boodschappenbriefje als een pad door de winkel gevisualiseerd. Als extra controle tel je dan nog het aantal producten dat je in je winkelwagentje hebt en klopt dat, dan is het niet onwaarschijnlijk dat je geheugen naar behoren werkt.

Webhosting

Er zijn nogal wat bedrijfjes die websites hosten en er vervolgens een potje van maken. De faciliteiten waarmee je gelokt bent blijken er in werkelijkheid anders uit te zien, de prijzen zijn minder doorzichtig en altijd hoger dan je voorgespiegeld werd en op de helpdesk is men nooit thuis, terwijl je tegen een stevig minuuttarief gevraagd wordt te wachten.
Als je dan je met moeite bedachte en natuurlijk zéér unieke domeinnaam daar hebt laten registreren, krijg jij een probleem, want ondanks hun mooie beloften blijken ze niet aangesloten bij een overkoepelende organisatie die regelt dat jij je naam terugkrijgt, dus als jij niet doet wat of hoe zij willen, kun je fluiten naar die eigen domeinnaam.

Daar heb ik nu een oplossing voor bedacht.
Je registreert je naam bij de ene provider en laat die doorverwijzen naar een website bij de andere, waarbij je die twee naar hartelust kunt kiezen.
Omdat de eerste je domeinnaam beheert is het van belang dat die een zekere robuustheid heeft, dus niet bij iedere economisch tegenwindje omvalt. En niet al te duur is, want alles wat hij levert is overhead. Of liever, eigenlijk is het de verzekeringspremie tegen het kwijtraken van je domeinnaam. De kans echter dat je ruzie met hem krijgt is nihil, want je doet er niks.
Die andere provider kun je ook willekeurig kiezen, bijvoorbeeld degene met de meeste value for money. Daar maak je je eigenlijke website, onder een of andere niet ter zake doende naam, waar die eerste domeinnaam dan naar verwijst.Trek je daarbij niks aan - nou ja, nìks is misschien wel erg weinig - van hoe ze presteren, als het je niet bevalt haal je je site daar weg, laat hen lekker zitten met die fake domeinnaam en trek je weer verder. Nieuwe provider, nieuwe verwijsnaam en het spel gaat weer op de wagen.
Voor mij is het duidelijk en zijn, nú, de keuzes voor Hostnet.nl om mijn domeinnamen te registreren en One.com voor mijn sites. De eerste omdat die 5 jaar lang registratie biedt voor € 2.50 per jaar, waar dan nog €5 per jaar bijkomt voor doorverwijzen. De tweede, van oorsprong Deense provider, omdat die àlles levert voor, hou je even vast, € 1.25 per maand, dus € 15 per jaar!
Hoe eenvoudig kan het leven zijn?

Worden we erg veel ouder?

Onze goede vriendin Georgette K. ventileerde een aantal jaren geleden een gedachte die mij uiterst plausibel voorkwam en die ik, verbonden met haar naam, voor de vergetelheid wil behoeden.
Haar stelling was dat we er niet op hoefden te rekenen dat wij, mensen, nog erg veel ouder zouden worden. Ze wees er daarbij op dat de gigantische toename van de gemiddelde leeftijd, vooral in de vorige eeuw en daarvan dan vooral na de tweede wereldoorlog, voornamelijk toe te schrijven was aan de imposante afname van de baby- en kindersterfte.
Vertelde mijn moeder nog dat mijn oma, háár schoonmoeder, een kind uit het ziekenhuis terug moest halen vanwege gebrek aan geld, waarop het dan ook prompt overleed, tegenwoordig is zoiets ondenkbaar. En zou datzelfde kind dus zijn blijven leven. Sterker nog, er blijven kinderen leven, en niet alleen (veel te) vroeg geborenen, die in andere tijden of plaatsen geen schijn van kans zouden hebben gehad. Maar hier, in deze gezondheidsbubbel in plaats en tijd, worden het goed functionerende volwassenen.

Nou, stelt Georgette, dat staat nog te bezien. Want de natuur, waar we ondanks alles nog steeds deel van uitmaken en die in hoge mate ons wel en wee bepaalt, had het niet voor niks zo geregeld dat die lichamelijk zwakkeren vroeg overleden. Dan konden de ouders aan een nieuwe, meer belovende spruit beginnen en zou de soort er als geheel wel bij varen.
Want niet alleen blijven die jonge overlevers intrinsiek zwakker en zullen zeker niet zo'n grote kans hebben op ouder worden dan hun leeftijdsgenoten die anders, in zwaardere omstandigheden, ook in leven waren gebleven.
Daarbovenop komt nog dat ze nu in de gelegenheid gesteld worden om hun zwakkere genen door te geven aan een volgend geslacht, dat ook eventueel weer met kunst- en vliegwerk in leven wordt gehouden, maar op die manier de genenpool niet versterkt.
Al met al reden om sceptisch te zijn over de verwachtingen aangaande de steeds verder toenemende overlijdensleeftijd van de mens. Laat staan dat er al sprake zou zijn dat de eerste mens die 1000 jaar wordt al is geboren, zoals sommigen ons willen doen geloven.
Ook al neemt het aantal honderdjarigen hand over hand toe, de vraag is in hoeverre dat te danken is aan het grotere aantal mensen en de verbetering in zorg en voeding voor de mensen die sowieso wel oud geworden zouden zijn. Kortom, alle reden Geogette's redenering overeind te houden en aan diepgaand onderzoek te onderwerpen.

Performance in computing, snel versus slank

Als je programmeert is je eerste beslommering dat je programma doet wat het moet doen. Als het twee rijen getallen moet optellen, moet het niet een andere bewerking daarop loslaten. En de optelling moet correct zijn.
Daarna (pas) is de performance van belang, waarbij meestal, of eigenlijk voornamelijk, aan de snelheid wordt gedacht.
Ik wil aantonen dat voor de beoordeling van (de kwaliteit van) een algoritme het geheugenbeslag, de zgn. 'footprint' van (veel) groter belang is.

De snelheid van (de uitvoering van) een proces is van veel factoren afhankelijk. Allereerst natuurlijk van het algoritme. Een in wezen traag algoritme zal nooit snel kunnen worden uitgevoerd.
Maar dan zijn er een groot scala van andere, vooral omgevingsomstandigheden van belang. Wordt de programmeertaal gecompileerd of geïnterpreteerd? Hoe modern is de processor en wat is de kloksnelheid? Kan het proces multithreaded worden uitgevoerd of niet? Is er überhaupt sprake van parallelle processing? Kan het eventueel draaien op een videokaartprocessor? En, in de (nabije?) toekomst, draait het op een quantumcomputer?
Allemaal vragen die direct van invloed zijn op de snelheid en daarmee de (doorloop)tijd van een proces.
Waarbij nog komt dat we aan tijd geen gebrek hebben. Of het proces nu binnen één seconde loopt of er weken over doet, dat kost niets meer.

Het geheugenbeslag is van een heel andere orde. Om met het laatste te beginnen, willen we een groter geheugen hebben, dan zullen we in de buidel moeten tasten, maar zelfs als we héél diepe zakken hebben, een computer heeft slechts beperkte ruimte voor geheugen.
Daarbij komt dat het algoritme bepalend is voor de hoeveelheid geheugen die vereist is. Dan maakt compileren of interpreteren niet meer uit, ja zelfs een quantumprocessor zal daar rekening mee moeten houden. Want vanzelfsprekend zal een proces dat veel geheugen vereist meer gesleep met gegevens met zich meebrengen, en daarmee trager zijn, dan een slank proces.

Uiteraard zal vrijwel altijd snelheid van groter belang blijven, maar het ontwerp van het algoritme moet meer op het geheugenbeslag gericht zijn. En voor de snelheid moeten we dan de juiste andere factoren kiezen. Dan krijgen we een optimale oplossing.

Geruststellen

Soms hebben mensen er last van als een ander niet attent is tegen hen, onaardig doet of zich zelfs onheus gedraagt. Die mensen hebben dan het idee dat zij iets doen waardoor ze bij die ander dat gedrag oproepen, waardoor zij er dus de oorzaak van, om niet te zeggen verantwoordelijk voor zijn.
Laatst heb ik iemand op andere gedachten kunnen brengen door op te merken dat die ander waarschijnlijk zo in elkaar zit, bij iedereen zich zo onaangenaam gedraagt, zonder aanziens des persoons. Dus daarmee is er van verantwoordelijkheid, laat staan schuld, geen sprake is.
Dat bleek zó'n geruststellende gedachte voor haar te zijn dat ze onlangs nog eens noemde hoe goed dat haar had gedaan.

Visie

Kocht gisteren weer eens een krant. In de bijlage, NRC weekblad, het verhaal van Lorella Zanardo. Daarin een prachtig voorbeeld van haar over visie, ook al noemt ze dat niet.

"Ik vertel op school altijd over hertog Visconti van Milaan. 

Die riep in 1500 een architect bij zich en zei: ‘Ik wil een Dom maken.’ De architect kwam, liet een tekening zien en zei: ‘Dit is de Dom, hij wordt heel mooi.’

‘Hoe lang duurt het om hem te bouwen,’ vroeg Visconti. ‘Vijfhonderd jaar,’ antwoordde de architect. ‘Prima,’ zei Visconti. Hij zette zijn handtekening en de architect begon. 

Visconti stierf en heeft enkel de fundamenten gezien en een zuil van de kerk."