Boeken

De cartoonist XKCD, zie xkcd.com, heeft een boek gemaakt waarin hij allerlei interessante dingen uitlegt aan de hand van de onderdelen en wat ze doen. Maar wat ik met name een innovatie vind is dat hij daarbij de 1000 meest bekende woorden gebruikt.
Ik had naar aanleiding daarvan het idee om als je een boek schrijft, waarover dan ook, fictie of non-fictie, maak dan ook een eenvoudige, 1000-woorden versie, á la XKCD. Je kunt zelfs verder gaan en ook een 2000 woorden versie maken, dan een 5000 woorden versie en uiteindelijk het hele boek, als er tenminste woorden instaan die niet bij de eerste 5000 voorkomen.
Bovendien, dat zou natuurlijk geautomatiseerd moeten gebeuren. Dus behalve een lijst van alle woorden, waarin ook de relatieve frequentie van die woorden voorkomt, zou je een lijst van synoniemen moeten hebben. Je kunt dan zelfs van een bestaand boek dat je in digitale vorm hebt, eenvoudige exemplaren maken, of minder eenvoudige.
Mensen die zich een taal trachten meester te maken mogen dan zelf kiezen welke niveau ze denken aan te kunnen, tot ze uiteindelijk bij het, eventueel, literaire meesterwerk aankomen en daarvan kunnen genieten.

Vliegen

In de zomer zijn hier steekvliegen, dazen, paardevliegen, hoe je ze ook wilt noemen, ze zijn er zes weken lang en ze steken je. Als ze dat lukt zit je een paar uur met een stevige bult die erg jeukt, heel vervelend. Als je alert bent kun je ze dood slaan omdat ze een seconde de tijd nemen voor ze je prikken. Als je ze mept nadat ze geprikt hebben is er 'blood all over the  place'.
Bekend is dat ze er zijn van eind juni plus of min twee weken tot begin augustus plus of min diezelfde twee weken, dat ze op zwarte kleuren afkomen, denkend dat dat paarden zijn, en dat je ze door je in te smeren met kwalijk riekende geuren als azijn of urine ze op een afstand kunt houden.
Het meest vervelend zijn ze als je buiten aan het werk wilt, je hebt dan je aandacht elders nodig en als je niet helemaal door kleding bedekt bent wordt je om de haverklap gestoken. En helemaal bedekt is in de zomer nou niet bepaald een pretje.
Gisteren zag ik de oplossing, hoewel die pas tot me doordrong tot mijn Annelies me daarop wees. De buurjongen, die van de paardenburen zoals wij hen noemen, was met de bosmaaier bezig de grasranden te fatsoeneren en daarbij geheel in het wit gestoken, tot en met zijn hoofd. Ik herkende hetzelfde soort pak dat ik had gebruikt toen ik met een verfspuit ons (houten) huis onder handen had genomen. Van dun plastic en alles bedekkend.
Ik vind het een briljante oplossing, wit, dus niet bepaald aantrekkelijk voor de dazen, en alles bedekkend. Ze kunnen er waarschijnlijk wel doorheen steken, maar het werpt een 'firewall' op die ze niet makkelijk passeren en bovendien zijn ze dan heel goed zichtbaar.
Kortom, dit gaan wij ook doen.